[Fan Account] 111130 Leeteuk and Donghae at Oishi Grand Siam Discovery

[12+ Fan Account] 111130 Leeteuk and Donghae at Oishi Grand Siam Discovery

Written by: Ummy (ParkSooHyun)

[2sec Fancam] 111130 Leeteuk at Oishi Grand: Siam Discovery

หลังจากที่โดนการ์ด 12+ หลอกมาจากที่โรงแรมจนไม่ได้เจอหน้ากัน ในที่สุดก็จับสามล้อ (รถตุ๊กตุ๊กนั่นแล -*-) มาถึงสยามตามข่าวว่าทั้งสองคนกำลังกินข้าวกันอยู่ที่นั่นในที่สุด

ความจริงก็คือไม่ได้ตั้งใจจะไปกินตั้งแต่แรก ตั้งใจว่าจะลองไปเดินเตร่ดูเฉยๆ ถ้ามีโอกาสก็อาจจะเข้า แต่เมื่อเดินไปถึงหน้าร้านปรากฏว่าเห็นฝูงชนมากมายยืนออกันอยู่ตรงนั้น และทาง รปภ.ของห้างก็กั้นรั้วไว้แล้ว แต่ด้วยอารามของความรีบ ความบ้า (ที่จนตอนนี้ก็ยังหาสาเหตุไม่เจอ -*-) ความลนลาน และความตื่นเต้น ประกอบกับจูงมือพ่อมาแต่ไกล เค้าก็เดินตัดรั้วออกไปผ่าหน้าน้องๆทั้งหลายมุ่งตรงสู่ประตูหน้าร้านโดยไม่มีใครเข้ามาทักท้วงสักคำ

คิดว่านี้เป็นเพราะอิทธิพลของการเดินเข้าไปในร้านกับพ่อและแม่ ประกอบกับความรวดเร็วในการเดิน ทำให้คนจับตัวไว้ไม่ทัน 5555

เมื่อเข้าไปในร้าน ก่อนที่จะได้นั่งซะอีก! ก็เห็นพี่ทึกกำลังยืนคืบอาหารอยู่โดยปราศจากการ์ดรายล้อมหนาแน่น ก็เลยเดินโฉบเข้าไปใกล้ๆ มองตาไม่กระพริบแม้ว่าเค้าจะไม่ได้สนใจมองมาทางเราเลยก็ตาม 5555 ยังคงตักอาหารต่อไปราวกับฉันอยู่ในโลกเพียงลำพัง (ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว~)

จนกระทั่งได้โต๊ะซึ่งห่างไกลจากความเจริญพอสมควรเพราะไม่เคบมีประสบการณ์ตามมาก่อน ไม่รู้ว่าควรนั่งตรงไหนอะไรยังไง และเมื่อจ่ายเงิน (ในปริมาณมากเหลือเกิน T____T) ไปเรียบร้อยแล้วก็เริ่มเดินไปตักอาหารมากินบ้างโดยระหว่างนั้นก็สอดส่ายสายตาไปมาตลอดเวลา หวังจะหาวี่แววของทั้งทงเฮและพี่ทึก

เดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบ จนได้ยืนอยู่ข้างๆพี่อินฮวาน (เมเนเจอร์สุดหล่อ ><~) ทีนึงด้วย ก็ได้เห็นทงเฮแว๊บๆ

เธอใส่เสื้อยืดคอวีสีดำ แล้วก็หมวกดำทำให้ตัวดูขาวมากเป็นพิเศษเดินมาตักอาหารด้วยอาการเดียวกับพี่ทึกคือไม่สนใจสิ่งใดในโลกในขณะที่เอลฟ์น้อยใหญ่ก็เดินขวักไขว่ไปมา

แต่ไคลแม็กซ์กลับอยู่ที่ช่วงๆท้ายๆของมื้ออาหารของเอสเจทั้งสองคน อยู่ดีๆในร้านก็เกิดเสียงเหมือนจลาจลขึ้น ตัวเค้าที่นั่งกินอยู่ที่โต๊ะหลืบๆห่างไกลห้อง V.I.P. ก็ไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แต่ว่าตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่วิ่งเร็วที่สุดในชีวิตโดยที่ยังถือตะเกียบอยู่ในมือ -*-

และก็พบว่าพี่ทึกกำลังเดินมาเลือกไอติมอยู่ตรงกลางร้านกับพี่อินฮวาน !!!

รอบตัวรู้สึกได้ว่ามีคนพยายามดันเค้า แต่ตอนนั้นเค้าไม่สนใครเลย ดันกลับแล้วก็รีบวิ่งออกมายืนอยู่ตรงตู้ของหวานซึ่งอยู่เยื้องกับตู้ไอติม ระยะห่างวัดจากแนวเส้นตรงไม่น่าเกิน 3 เมตร ตอนนั้นเหมือนเห็นทงเฮแว๊บเดียวแล้วก็หายไป -*-

แต่พี่ทึกนี่สิ… เหมือนจะรู้เลยว่าทุกคนรอดูอยู่ หรืออย่างน้อยพี่เค้าก็อาจจะตั้งใจให้เป็นอย่างนั้นที่มายืนเลือกรสไอติมอยู่นานมาก ประมาณนาทีนึงได้เลยที่เค้ายืนจ้องหน้าเธออยู่ตรงนั้น

เธอผมสีทองอมน้ำตาลสว่างๆ เซ็ตเสยหน้าม้าขึ้นเหมือนซีวอนคนหล่อ ใส่เสื้อยืดแขนยาวสีน้ำเงินมีฮู้ด หน้าขาวอย่างไร้ที่ติ เหมือนจะมีออร่าเปล่งประกายออกมาซะให้ได้!!!

ยืนเลือก เลือกไปก็เลือกมา ซึ่งจำได้ว่าเลือก “mango” แน่ๆรสนึงล่ะ 55555

เค้าเห็นยืนนานขนาดนั้นก็ทนไม่ไหว จำต้องหยิบกล้องซึ่งแบตกำลังจะหมดขึ้นมาเตรียมถ่าย แต่เนื่องจากทางหางตาเห็นว่าการ์ดมาตบกล้องมือถือของน้องคนที่อยู่ข้างๆลงอย่างแรงก็เลยทำให้ไม่กล้าถ่ายปะเจิดประเจ้อนัก ต้องหลบๆกล้องลง แกล้งทำเป็นคว้าขนมมาสองสามอย่าง แล้วก็แอบเลื่อนกล้องขึ้นมาถ่ายอย่างไวได้ 1 รูป และวีดีโออย่างสั้น (มาก) อีก 1 ช็อต เพราะโดนการ์ดเพ่งเล็งแล้ว หลังจากนั้นจึงได้ยืนเสพด้วยตาอย่างเดียว จนกระทั่งเธอเดินกลับไปกินต่อ เค้าถึงได้ล่าถอยกลับไปกินบ้าง

ไม่นานหลังจากนั้น เมื่อได้เห็นทงเฮอีกแว๊บสองแว๊บโดยปราศจากโอกาสให้ได้ใกล้ชิด ความโกลาหนก็เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อทั้งสองคนเดินออกจากร้าน คราวนี้เค้าไม่รอช้า รีบทิ้งตะเกียบแล้ววิ่งตามหลังออกไป อยู่ในระยะไม่เกิน 3-5 เมตรพร้อมกับคนอีกกลุ่มหนึ่งและส่งเธอทั้งสองจนกระทั่งเดินลับตาไปยังทางลับสู่ลานจอดรถ

เป็นอันจบหนึ่งชั่วโมงของการกินอย่างไม่เป็นสุขในวันนี้ พร้อมกับบทสรุปที่ว่า “ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ใกล้จองซูขนาดนี้…” 55555+

ขอบคุณที่อุตส่าห์ยืนแช่อยู่ที่เคาน์เตอร์ไอติมอยู่นาน ขอบคุณที่อุตส่าห์ทำตัวเป็นธรรมชาติแม้ว่ามันคงจะรู้สึกอึดอัด ขอบคุณที่ยังคงยิ้มเสมอไม่ว่าเวลานั้นจะรู้สึกอะไรอยู่ก็ตาม ไม่ว่ายังไงเธอก็ยังเป็นคนดีที่ห่วงหัวใจแฟนๆอยู่เสมอ ขอบคุณจริงๆ 🙂

ปล.ขอบคุณเพื่อนเป่าและน้ามุกที่นำพาเค้ามาจนถึงสยามดิสฯและทำให้เค้าได้รับโอกาสอันดีนี้ ขอบคุณจ้ะ~